Bazı dostluklar zamanla değil, kalple kurulur.
Ve bazı insanlar, yan yana olmasalar bile kalbinde hep yanı başındadır…
Uzakta Olsa da Yakın
Emre ve Yusuf.
İlkokul sıralarında başlayan, yıllara direnen bir dostluk…
Aynı sokakta büyüdüler, aynı bisikletin tekerleğini dönüşümlü tamir ettiler.
Aynı çatı altında kahkahalara gömülüp, aynı sırada sessizce ağladılar.
Sonra bir gün hayat, yollarını ayırdı.
Yusuf, ailesiyle birlikte başka bir şehre taşındı. Emre üniversiteye başladı. Mesafeler girdi araya… ama kalpleri hiç kopmadı.
Bazen Sadece Bir Mesaj Yeter
Aylar geçti, konuşmadıkları zamanlar oldu.
Ama biri zorda kaldığında, diğerinin içi hep kıpırdadı.
“Şu an bana ihtiyacı var” dedi Emre, gecenin bir yarısı mesaj attı.
Yusuf, “Bu mesaj tam zamanında geldi.” dedi.
Sadece bir satırdı:
“Her şey geçer. Sen geçerken yanında olamasam da, arkandayım.”
Bazen bin kelimeye gerek yoktur.
Bir cümle… dostluğu yeniden kurar.
Aradaki Sessizlik Dostluğu Küçültmez
Onlar her gün konuşmadılar.
Ama her konuşmaları, kaldıkları yerden devam etti.
Ne “Neden yazmadın?”
Ne “Unuttun mu beni?”
Sadece anlayış, sadece güven…Çünkü gerçek dostluk, beklenti değil; bağlılıktır.
Kalpten Kalbe Kurulan Bağlar
Yusuf bir gün Emre’ye şöyle yazdı:
“Sen benim için uzakta değil, içimde taşıdığım bir iyiliksin. Uzaklık, haritada olabilir. Ama seni düşündüğümde her zaman yakınımdasın.”
Emre cevap verdi:
“Seninle konuşmadığım günlerde bile, senin sesinle düşünüyordum bazı şeyleri. Çünkü bazı dostluklar, iç sesi olur insanın.”
Okuyucuya Çağrı:
Belki senin de uzaklarda bir dostun var.
Belki yollar ayırdı sizi, belki hayat meşgul etti.
Ama bir mesaj atmak için illa bir sebep gerekmiyor.
Bugün sadece şunu yaz:
👉 “Sadece seni düşündüm.”
Çünkü bazen bir dost, bunu duymaya çok ihtiyaç duyar.
Ve bazen bir mesaj, bütün mesafeleri unutturur.
Mustafa Sait’in Günlüğü 
Yorum bırakın