Hello World ve Gerçeklerle Yüzleşme

Bir programlama yolculuğunun ilk adımı: Siyah bir terminal ekranında "Hello World" yazısı.

Başlangıç Noktası: Bir Dosya Açıldı, Hayat Değişti

İlk kez bir .html uzantısı gördüğümde, elimde sihirli bir kapı var sandım.
Ekranda beliren basit bir “Hello World” satırı…
İçimde bir şey kıpırdadı.

“İşte bu,” dedim, “Ben artık bir yazılımcıyım.”
O an, bir çocuk gibi saf ve gururluydum.
Ama gerçek, biraz daha karmaşıktı.


Gerçeklerle Yüzleşme: HTML Bir Programlama Dili Değilmiş

Araştırmaya başladıkça öğrendim:
HTML, bir programlama dili değilmiş.
O sadece yapının iskeletiydi.
Bir program gibi düşünmez, sadece gösterirmiş.

Ve sonra JavaScript ile tanıştım.
HTML’nin sessizliğine karşılık,
JS bir konuşma dili gibiydi.
Düğmeye bastığımda tepki veren,
Ekrandaki sayfayı canlandıran…
İşte programlama, tam olarak o anda başladı.


Yanılmak Bazen En Doğru Başlangıçtır

Başta yanlış anladım, ama iyi ki yanıldım.
Çünkü her yanlış anlamanın içinde bir öğrenme ihtimali saklıdır.
HTML beni kod dünyasına çekti.
JavaScript beni orada tutmayı başardı.

Ve ben artık biliyorum:
Bir “hata” bazen bir “başlangıcın diğer adıdır.”


Programlama Diliyle Değil, Kendi Dilimle de Tanıştım

Kod yazmak sadece teknolojik bir süreç değil.
Aynı zamanda kendinle konuşmayı öğrenmektir.
Neyi neden yaptığını, neden çözüm aradığını, neden vazgeçmediğini…

JS’de bir if varsa, hayatta da vardır.
Her error bir içsel “olmadı, yeniden dene” çağrısı gibidir.
Ve her console.log, içimdeki “Şu an buradayım” notudur.


📣 Okuyucuya Çağrı

Senin de yazılım yolculuğundaki ilk yanılgı neydi?
Bir şeyi yanlış bildin ama sonra sana yepyeni bir pencere açtı mı?

Yorumlara yaz.
Çünkü belki senin yanılman, bir başkasının yolunu aydınlatır.

Yorumlar

“Hello World ve Gerçeklerle Yüzleşme” için 3 cevap

  1. msaitsabuncu Avatar

    “Yanıldım” demek bazen en dürüst başarı itirafıdır.
    Senin .html ile başlayan yolculuğun, birçok kişiye ilk adımı atmanın mükemmel değil, içten olması gerektiğini hatırlatıyor.
    Yanılmakla başlayan bir serüvenin, insanı kendine yaklaştırması ne büyük şans…
    Bu yazıyı okurken fark ettim ki, sadece kodlar değil, satır araları da insana kendini anlatıyor.
    Ve her `error` gibi, biz de bazen düşüyoruz ama o düşüşler…
    İşte tam da orada büyüyoruz. Teşekkür ederim, bu satırlar “console.log” gibi hissettirdi:
    Şu an buradayım. Ve yalnız değilim.

    Liked by 3 people

  2. Ionelia Constantinescu Avatar

    Yazdıkların o kadar içten ve ilham verici ki… Sadece kodla değil, insanın kendiyle olan yolculuğunu da anlatmışsın.“Bir hata bazen bir başlangıcın diğer adıdır.” – Bu cümle kalbime dokundu.Teşekkür ederim

    Liked by 3 people

    1. msaitsabuncu Avatar

      Senin gibi yüreğiyle okuyan birine ulaşmak… yazmanın en kıymetli ödülü bu.
      Bir satırın bile kalbine dokunmuş olması benim için çok şey ifade ediyor.
      Teşekkür ederim, buradasın.

      Beğen

Ionelia Constantinescu için bir cevap yazın Cevabı iptal et