Kapıyı Açmak Yetmez, Dışarı Çıkmak Gerekir

Bir sabah uyanırsın.
Sonra karar verirsin, “Yürümeliyim.”
Ama farkında olmadan hâlâ kapının eşiğindesindir.
İçerisi tanıdıktır. Güvenlidir.
Dışarısıysa bilinmez.

Ama asıl dönüşüm orada başlar:
Kapıyı açmakla değil, dışarı adım atmakla.


Kararsızlık En Sessiz Yorgunluktur

Zihninde dönüp duran cümleler…
“Başlasam mı?”
“Şartlar uygun mu?”
“Ya olmazsa?”

İşte bu içsel konuşmalar seni eşiğe getirir ama adım atmazsan, o kapı sadece bir sınır olarak kalır.
Her gün ertelenen bir cesaret, zamanla korkuya dönüşür.


Bildik Alan Konfor Değil, Tutsaklıktır

Alıştığın her şey — mutsuzluk bile olsa — sana güvenli gelir.
Ama hayat, konfor alanında değil; dışarıda, bilinmeyende büyür.
Tıpkı toprağı çatlatan bir filiz gibi.

Kendi hikâyeni yazmak istiyorsan, kapıdan çıkmalısın.
Sadece niyet yetmez.
Niyet + Eylem = Değişim.


Adım Atanlar Değiştirir

Düşünsene…
Bugün sadece bir satır yazsan,
bir kişiye umut olsan,
bir fikri paylaşsan…

Kapının dışı bazen bir blog yazısıdır, bazen bir telefon konuşması, bazen sadece “başladım” demektir.

İlk adımı sen attığında, yollar kendini göstermeye başlar.


Okuyucuya Çağrı:

Peki sen?
Hangi kapının eşiğindesin hâlâ?
Ve seni tutan şey ne?
Cesaretini toplayıp dışarı adım attığın o anı bizimle paylaşmak ister misin?

Belki senin adımın, bir başkasına da yol olur.

Bugün bir bayram sabahı…Kimi yollarda, kimi sofralarda, kimi dualarda…Ama hepimiz aynı duyguda: Paylaşmak, affetmek ve yeniden başlamak.

Kurban Bayramı, sadece kurban kesmek değil;

İçimizdeki yükleri de bırakmak, kırgınlıkları hafifletmek ve iyiliği çoğaltmaktır.

Bugün, kendi iç yolculuğumuzda attığımız her adım;

Birbirimize daha çok yaklaşmak için de bir fırsattır.

Kalbinizin huzurla dolduğu, sevdiklerinizle yan yana olabildiğiniz, umutla güçlenen bir bayram diliyorum.

💫 Bayramınız mübarek olsun!

Yorumlar

“Kapıyı Açmak Yetmez, Dışarı Çıkmak Gerekir” için 2 cevap

  1. Jasminyazıyor Avatar

    Korkmamak lazım. Uyanmak yetmez…
    Çok güzel bir konuya değinmişsiniz.
    Ama insanlar çoğu zaman uyanmaktan değil, o dışarı adım atmaktan korkuyorlar.
    Çevre baskısından… Ya da daha çok, çevredeki olaylardan:
    “Ya benim de başıma gelirse?” korkusundan.
    Oysa bence o kapıdan çıkmak lazım.
    Ne kadar bilinmez, ne kadar ürkütücü olursa olsun…
    Çıkmak lazım çünkü:
    Sesimizi duyurmak için…
    Var olduğumuzu göstermek için…
    Biz de “biziz” diyebilmek için.
    Yüreğinize sağlık. Gerçekten ilham verici bir yazı olmuş. 🌿

    Liked by 1 kişi

    1. msaitsabuncu Avatar

      Yorumunuz kalbime dokundu… O kapıdan çıkmak gerçekten cesaret istiyor. Ama dediğiniz gibi, sesimiz için, varlığımız için bu adımı atmalıyız. Sizin de düşünceleriniz çok ilham verici. İyi ki yazdınız.

      Beğen

Jasminyazıyor için bir cevap yazın Cevabı iptal et