Mustafa Sait’in Günlüğü

Etiket: sessizlik

  • The Power of Being With Myself: Growing in Silence

    The Power of Being With Myself: Growing in Silence

    When the Spark Is Just a Whisper

    Sometimes, a beginning isn’t loud. It’s just a flicker — a tiny movement inside. But the steps that follow that flicker? They can lead you somewhere completely new.

    Silence Wasn’t Emptiness — It Was Where I Finally Heard Myself

    Since I began turning inward, I realized something that changed me:

    Silence isn’t absence. It’s not a void.

    It’s the place where I finally heard myself clearly.

    Where I could listen to my own breath, my buried thoughts, my unfiltered truth.

    The More I Quieted the Noise Inside, the More I Heard My True Voice

    At first, it was hard… To be alone. To face what I had buried. To sit with memories I tried to outrun.

    But slowly, I understood:

    Running is easy. Staying is strength.

    Being with myself felt like meeting me again. Instead of fighting my thoughts, I began to watch them —and in that silence, I found a small light:

    Me. The real me.

    Turning Inward Is Not Escape — It’s Transformation

    It may look like you’re turning away from the world… But you’re not running.

    You’re returning. Finding your direction again.

    Maybe the world didn’t change —but you did.

    Now you have choices, not just reactions. Now you move from clarity, not chaos.

    It Takes Courage to Stay With Yourself

    Anyone can smile in a crowd. But can you feel peace when you’re alone with your own thoughts?

    Maybe as you read this, you’re walking through a season of quiet loneliness. But don’t forget:

    Loneliness doesn’t mean you’re missing something. It might just mean you’re being called back to yourself.

    A Reflection for You

    When was the last time you sat only with yourself — no noise, no distraction?

    What came up in that silence?

    Write it. Share it. Let it breathe.

    Because this journey? It grows when it’s shared.

    📬 If this spoke to something quiet but true inside you… Subscribe to my blog. Let’s keep walking — gently, and together.

  • Ruhun Sessizce Yeniden İnşası

    Ruhun Sessizce Yeniden İnşası

    Bazı günler güneş gibi doğmazsın. Bazen sadece hafif bir iç çekiş gibi açılırsın — fark edilmez belki, ama derinden hissedilirsin.

    Ve bu da bir büyümedir.

    Kendini cesur hissetmeyebilirsin. Ama cesaret bazen, yorgun bir kalple yataktan kalkmaktır.

    Saçını taramak, bir bardak su içmek, kimse sormasa da “Deniyorum” demektir bazen.

    Sessiz Seçimlerin Gücü

    İyileşmek her zaman yaptığın şeylerle ilgili değildir. Bazen, artık yapmamaya karar verdiklerinle başlar.

    Artık yer kapladığın için özür dilemezsin. Seni hiç kalmamış insanlara koşmayı bırakırsın. Sessizliğini açıklamaktan vazgeçersin.

    Ve yavaş yavaş… Kendi bedeninde daha özgür nefes almaya başlarsın.

    Sen Bir Proje Değilsin — Sen Bir Bahçesin

    Düzeltilmeye ihtiyacın yok. Kırık değilsin.

    Toprak gibisin… yeniden yağmura güvenmeyi öğrenen. Kökler gibisin… gölgede bile büyümeyi seçen.

    Geri kalmadın. Sen sadece kendi zamanında filizleniyorsun — yavaşça, dürüstçe, güzellikle.

    Bu Yazı, Bir Hatırlatma Olsun

    İyileştiğini kanıtlamak zorunda değilsin.

    Sadece yaşaman yeterli.

    Sessizce. Nazikçe. Kendi dilinde. Kendi hızında.

    Bir zamanlar dışarıda aradığın sevgi, şimdi içinden doğuyor olabilir.

    Nazik Bir Soru:

    Kendinde yeniden sevmeyi öğrendiğin şey ne?

    Belki tek bir kelime bile bir kapı açar.

    Yorumlara yaz, çünkü bazen bir cümle bile bir başkasının yeniden başlamasına ilham olabilir.

  • Sessizlikten Doğan Işık

    Sessizlikten Doğan Işık

    Kalbe Dokunan Yazılar – 1. Bölüm | Sessizlikten Doğan İçsel Dönüşüm

    Bazen hayatın gürültüsü içinde kendini kaybedersin.

    Herkes konuşur, her şey akar, her bildirim bir şey söyler…

    Ama sen susarsın.

    Çünkü artık dış seslerden çok, iç sesini duymaya ihtiyacın vardır.

    İşte o sessizlikte başlar dönüşüm.

    Kimsenin görmediği, duymadığı, ölçemediği o anlarda…

    Kendi içinin karanlığına doğru adım atarsın.

    Ve o karanlıkta — evet, tam da orada — bir ışık belirir.

    Karanlıktan Korkma, Karanlık Doğumdur

    İnsan kendine bazen yalnızca sustuğunda yaklaşır.

    Yalnız kaldığında, içindeki sesi ilk kez net duyar.

    O ses bazen yumuşak bir fısıltıdır:

    “Hâlâ buradayım…”

    Bazen ise sert bir uyarıdır:

    “Artık yeter, değiş.”

    Ama her seferinde, o ses bir şey fısıldar:

    “Sen hâlâ varsın.”

    İyileşmek Gürültüyle Olmaz

    Kimseye anlatamadığın yorgunlukların olur.

    Her şey normal görünür ama içinden bir şey eksilmiştir.

    İşte o zaman, bir yazı okursun…

    Bir cümleye takılırsın…

    Ve o satır içindeki kilitli kapıyı aralar.

    İyileşmek bazen sadece bir kelimeyle başlar.

    Bir ışıkla…

    Sessizliğe Güven

    Sessizlik boşluk değil, hazırlıktır.

    O sessizlikte, kalbin sana ne söylediğini öğrenirsin.

    Belki de ilk kez…

    Gerçekten ne istediğini, neyi sevdiğini, neyden yorulduğunu fark edersin.

    Çünkü sessizlik…

    Seni dünyadan alır, kendine getirir.

    Ve kendine dönen, yeniden doğar.

    Kalbe Dokunan Yazılar Başlıyor

    Bu yazı, içsel dönüşüm yolculuğunun ilk adımı.

    Her hafta, sana dokunan yeni bir yazıyla burada olacağım.

    Belki bazen senin duyamadığın iç sesini hatırlatacağım.

    Belki de sadece bir cümleyle, içindeki ışığı yakacağım.

    Eğer bu satırlar kalbine dokunduysa:

    Bloga abone olmayı unutma

    Yorumlara düşüncelerini bırak

    Ve belki… bu yazıyı bir arkadaşınla paylaş.

    Çünkü o da kendi sessizliğinde kaybolmuş olabilir.

    Unutma:

    En derin ışık, en karanlık sessizlikten doğar.

    Ve belki de bu yazı, senin içindeki ışığın kıvılcımıdır.