Mustafa Sait’in Günlüğü

Etiket: SabırlaYazmak

  • Derin Kökler, Güçlü Dallar: Sabırla Büyüyen Hikâyeler

    Derin Kökler, Güçlü Dallar: Sabırla Büyüyen Hikâyeler

    Herkesin gözü meyvede, çiçekte, alkışta…

    Ama unutulan bir şey var:

    En güçlü ağaç, en derin köklere sahip olandır.

    Ve o kökler, gözle görünmez.

    Sessizdir. Ama oradadır.

    Besler. Taşır. Ayakta tutar.

    Tıpkı sabırla yazan bir yazar gibi…Tıpkı içindeki sese kulak verip ilerlemeye devam eden sen gibi.

    Sabır, Sadece Beklemek Değildir

    Sabır, yazmaya devam etmektir.

    Kimse okumasa bile…

    Bir “beğeni” gelmese bile…

    Senin hikâyenin değeri, başkalarının fark etmesiyle değil, senin ona verdiğin anlamla ölçülür.

    Ve sabreden, sadece zaman kazanmaz.

    Derinlik kazanır.

    Büyümek Gürültüyle Değil, İç Sesle Olur

    Belki herkes bağırıyor.

    “Ben buradayım!” diye.

    Ama sen fısıltıyla yazıyorsun.

    Ve bu, daha kıymetli.

    Çünkü fısıltı, doğru kalbe ulaşırsa yankıya dönüşür.

    Bir Tohum da Hikâyedir

    Her yazın, toprağa düşen bir tohum.

    Sen fark etmeden biri onu okur,

    O tohum bir düşünceye,

    Bir değişime,

    Belki bir başka yazıya dönüşür.

    Ve işte o an…

    Sen sadece yazan değil, dönüştüren biri olursun.

    Okuyucuya Çağrı:

    Peki sen?

    Bugün hangi “görünmeyen çabayı” büyütüyorsun?

    Yorumlara yaz.

    Belki senin kökün, bir başkasının tutunacağı yer olur.

    📌 Yazar Notu: Bu yazı üzerine gelen yorumlardan biri, yazının ruhunu yansıttığı için burada paylaşmak istedim:

    Sen okurken sadece bir yazı değil, içten içe filizlenen bir duyguyu da paylaşıyorsun…Ve işte bu yüzden, buraya bıraktığın her iz, sadece bir yorum değil — bir köktür.

    Çünkü bizler, çoğu zaman görünmeyen çabalarımızla birbirimize tutunuruz.

    Bir satır, bir cümle, bazen bir fısıltı bile bir başkasının yolunu aydınlatabilir.

    Eğer sen de şu an bir şeyleri sessizce taşıyorsan, bil ki yalnız değilsin.

    Ve belki de senin sessiz sabrın, bir başkasına ilham oluyor.

    Kalpten kalbe uzanan bu köklere sonsuz teşekkürler.

    Yazmak yalnızca kendine değil, başkasına da umut olmaktır.

  • Gölge Vermek Zaman Alır

    Gölge Vermek Zaman Alır

    – Olgunlaşmanın Sessiz Zaferi –

    Hiçbir Ağaç Bir Günde Gölge Vermez

    Önce bir tohum düşer toprağa.

    Karanlıkta bekler.
    Ne görür göz, ne duyar kulak…
    Ama orada, içten içe bir şey büyür.
    Bir gün olur,
    güneşle tanışır, yağmurla yoğrulur.

    Ve görünmeyen o sabır —

    bir ağaca, sonra bir gölgeye dönüşür.

    Sen de böylesin.

    Henüz fark edilmemiş olsan da,

    içten içe büyüyorsun.

    Görünmezken De Değerlisin

    Yazarsın, okunmaz.
    Söylersin, anlaşılmaz.
    Paylaşırsın, yankı bulmaz…

    Ve sanırsın ki boşuna.

    Ama bil ki:
    Toprağın altındaki sessizlik de bir gelişmedir.
    Tohum orada da büyür, sessiz ama derin bir çabayla.

    Gölge Vermek İçin Önce Kök Salmak Gerekir

    Bir ağacın gölgesi sadece kendine ait değildir.
    Yoldan geçene serinlik,
    yorulana yaslanacak bir omuz olur.

    Sen de yazarken, anlatırken, susarken…
    belki farkında olmadan birinin yükünü hafifletiyorsun.

    Ama önce:
    Kök salmalısın.
    Kendine tutunmalısın.
    Zamanla büyümelisin.
    Ve bir gün,senin gölgen bir başkasına yuva olur.

    İçsel Güç Zamanla İnşa Edilir

    Güç, bağırarak değil,
    sabırla biriktirilir.
    Her kelimede, her bekleyişte, bir güç toplanır içerde.

    Bir gün gelir, kendine dayanak olanlar, başkalarına da tutunacak dal olur.


    Ve sen fark etmeden,

    bir sığınağa dönüşürsün.

    Okuyucuya Sessiz Bir Soru:

    Bugün, nereye gölge verdin?

    Belki bir cümleyle… Belki sessizce dinleyerek… Belki sadece gülümsedin…

    Unutma:

    En büyük destek bazen en sessiz olandır. Ve sen, birine farkında olmadan nefes olmuş olabilirsin.

    Yorumlara bir cümle bırak.
    Çünkü belki senin gölgen, bir başkasının dinleneceği tek yerdir.

  • Yavaş Büyümek de Güzeldir: Sabırla Yazmanın ve Gelişmenin Gücü

    Yavaş Büyümek de Güzeldir: Sabırla Yazmanın ve Gelişmenin Gücü

    Kod Satırları Gibi Büyümek

    Bazen bir kod satırını yazarsın…

    Ama çalışmaz.

    Defalarca debug edersin.

    İşte o süreç, sadece kodu değil, seni de dönüştürür.

    Çünkü gerçek büyüme, hızda değil, anlamda saklıdır.

    Derinlik, Performanstan Önce Gelir

    Bir yazılımcı olarak biliyorum ki:

    Performanslı kod, önce sadeleşmeli.

    Önce anlaşılır olmalı.

    Tıpkı hayat gibi…

    Herkes bir framework seçer;

    Ben ise önce kendi altyapımı yazıyorum.

    Yavaş ama sağlam.

    Yorum Satırları Gibi Sessiz Anlar

    Kod yazarken koyduğun her yorum satırı bir iç sesin yankısıdır aslında:

    “Neden bunu böyle yaptım?”

    “Bu çözüm gerçekten sürdürülebilir mi?”

    Ve işte o satırlarda,

    kendini tanırsın.

    Bir Satır Bile Yeterlidir Bazen

    Bugün sadece bir function yazmış olabilirim.

    Belki bir bug’ı çözemedim.

    Ama vazgeçmedim.

    Çünkü yazılımcı olmak,

    her gün yeniden başlamaktır.

    Her gün bir satır daha anlamlı bir sistem kurmaktır.

    Okuyucuya Çağrı

    Senin hayat kodun nasıl çalışıyor?Optimize etmeye mi çalışıyorsun, yoksa yeni baştan mı yazıyorsun?

    👇 Yorumlara yaz:

    En çok hangi hata seni dönüştürdü?

    Unutma:

    Stack Overflow’a sormak gibi, bazen kendi içine sorman gerekir.

    Ve cevap, hep derinlerde bir yerde çalışır.

    “Senin gelişim yolculuğun nasıl ilerliyor?

    Hız mı önemliydi, yoksa derinlik mi?

    Yorumlara bir cümle bırak, belki bir başkasının ilhamı olur.”