İlk Abonelerim: Küçük Bir Bildirim, Büyük Bir Bağ
Bloguma başladığımda içten içe hep şunu hayal etmiştim:
“Bir gün birileri bu satırları okuyacak.”
Ve bugün o hayal gerçek oldu.
İlk abonelerimi gördüm. Bu sadece birkaç sayı değil.Bu, bir bağ. Bir iz. Bir yankı.
Neden Bu Kadar Heyecanlandım?
Siz bu bloga abone oldunuz çünkü burada bir şey buldunuz:
Belki bir duygu,
Belki bir fikir,
Belki sadece bir cümlede yankı bulan bir his…
Ne olduğunu tam olarak bilmiyorum. Ama bildiğim tek şey şu: Teşekkür ederim.
Artık Bu Blog Sadece Benim Değil
Seninle birlikte bu blog başka bir anlam kazandı. Artık her yazı sadece benim iç döküşüm değil, aynı zamanda bir “karşılık verme” duygusu. Senin okuma ihtimalin, yazarken beni daha dikkatli, daha sorumlu ve daha umutlu yapıyor. Bu bir yolculuksa, artık yalnız değilim.
Birbirimizi Tanımasak da Aynı Satırda Buluştuk
Belki birbirimizi tanımıyoruz.
Ama bu satırda buluştuk.
Ve bu buluşma benim için çok şey ifade ediyor.
İlk abonelerim, hoş geldin. Bu blog artık sadece “benim için” değil — “bizim için”.
Okura Çağrı
Bu satırları okuyorsanız siz de artık yol arkadaşlarım sayılırsınız. Yorumlarda ilk karşılaşmamızı kutlayalım mı?
Mustafa Sait’in Günlüğü 