Bazı savaşlar vardır…
Ne alkışlanır, ne anlatılır.
Ama her sabah, yeniden başlamak için verilir.
Gün gelir, o savaşın adı sadece “devam etmek” olur.
Kimsenin bilmediği ama senin içini kavuran o mücadele…
Bir gülümsemeye rağmen bastırdığın gözyaşları…
Bir “iyiyim” sözünün ardında susturduğun yorgunluk…
Görünmeden Var Olmak
Bazen herkes seni güçlü sanır.
Çünkü ağlamadın.
Çünkü vazgeçmedin.
Çünkü sustun…
Ama sen bilirsin:
O sessizlik ne büyük bir gürültüdür içeride.
Sessiz Mücadele de Mücadeledir
Geceleri kimseye anlatmadan dua etmek…
Kalbin sıkışırken dışarıda sakin görünmek…
Yorgunluğunu başkalarına yük etmeden taşımak…
İşte en büyük zaferlerden bazıları budur.
Ve bu mücadele, göründüğünden daha değerlidir.
Çünkü seyircisi olmayan savaşın, sadece yüreği vardır.
Kendini Onurlandır
Bugün dur ve şöyle de:
“Ben fark edilmesem de, elimden gelenin en iyisini yapıyorum.”
Çünkü görünmeyen emek, en çok senin şefkatini hak eder.
Senin içsel alkışına, senin takdirine ihtiyacı vardır.
Okuyucuya Çağrı:
Peki senin kimsenin bilmediği mücadelen neydi?
Yorumlara sadece bir kelime bile yazsan, belki başkası kendi sessizliğini duymaya cesaret eder.
Bugün seni alkışlayan kimse olmayabilir…
Ama ben buradayım.
Ve sessizliğini duyuyorum.
Mustafa Sait’in Günlüğü 