duygusaldayanıklılık – Mustafa Sait’in Günlüğü

Güçlü Görünmek Zorunda Değilsin

Bazı insanlar vardır, onlara “Nasılsın?” diye sorduğunda hep aynı cevabı alırsın:

“İyiyim.”

Ama o kelimenin ardında uykusuz geceler, bastırılmış gözyaşları, içine gömdüğü cümleler vardır.

Sadece söylemez.

Çünkü alışmıştır güçlü görünmeye. Ama güçlü olmak, yorgun olmamak demek değildir.

Uzun süredir kendi kendine yetiyorsun. Dertlerini içine konuşuyor, hayallerini bile bazen kimseyle paylaşamıyorsun.

Çünkü bir yanın hep şöyle diyor: “Ben dayanmalıyım. Başka çarem yok.”

Ama unuttuğun bir şey var:

Kimse senden hep dimdik durmanı beklemiyor.

Bazen dizlerinin bağının çözülmesi de insanca bir şeydir. Ve destek istemek, zayıflık değil, insanlık hakkıdır.

Bugün kendine sadece bir soru sor: “Ben nasılım gerçekten?”

Cevap belki sessizlik olacak… belki boğazına düğümlenen bir kelime. Ama işte o sessizlikte en gerçek duyguların gizlidir.

Çünkü sen konuşmadıkça, içindeki yorgunluk büyür.

Ve bazen sadece kabul etmek bile hafifletir:

📌 “Yıkılmadım ama yoruldum.”

Her sabah güçlü görünmeye çalışmak bile bir yorgunluktur.

Sanki sürekli bir sahnede rol yapar gibi…

Ama artık rol yapmana gerek yok. Sen zaten yeterince güçlüsün. Yorgunluğun da bu gücün sessiz tanığı.

Bugün biraz dur.

Kimseye bir şey kanıtlamaya çalışma.

Sadece kendine bir şefkat alanı aç. Çünkü en çok senin kendi desteğine ihtiyacın var.

Kendine şöyle de:

“Her şeyi yapmak zorunda değilim. Biraz yavaşlayabilirim. Hâlâ değerliyim.”

Sen de bazen sustun mu?

Kendini anlatamadığın, “iyiyim” derken aslında içinin yandığı bir gün yaşadın mı?

Yorumlara sadece bir kelime bile yaz.

Belki “yoruldum” dersin.

Belki “dayanıyorum.”

Ama bil ki:

Bu yazıyı okuyan bir başka yürek, aynı yorgunluktan geçmiş olabilir. Ve belki bu yazı, sana bir omuz olmaz…

Ama “yalnız değilsin” diyen bir fısıltı olabilir.