Gecenin Sessizliğiyle Gelen İlham
Geceleri bir başka oluyor kodla konuşmak…
Sessizlik sarıyor etrafımı. Bildirimler susmuş, dünya yavaşlamış.
Ve o anlarda fark ediyorum: sadece kod değil, düşünce akıyor parmaklarımdan.
Bazı Satırlar Gece Yazılır
Bazen sadece bir print("Hello") satırıyla başlıyorum…
Ama devamında o satır, beni bir yolculuğa çıkarıyor.
Koddan çok, düşünce akıyor parmaklarımdan.
Ve fark ediyorum: gece beni susturmuyor, kendimle buluşturuyor.
Koddan Çok, Düşünce Akıyor
Gündüzün gürültüsünde kaybolan fikirler, gece sessizliğinde can buluyor. Kodlar sadece komut değil — bazen içimizin yankısı oluyor.
Üretkenlik Bitmiş Kodda Değil, Başlamada Saklı
Artık biliyorum:
Üretkenlik sadece bitmiş projelerde, tamamlanmış kodlarda saklı değil.
Bazen sadece “yazmaya başlamak” bile yeter.
Bazen sadece “sessizce oturmak”…
Ve içinden geçenleri dinlemek.
Okura Çağrı:
Senin Gecen Ne Söyledi?
Gecenin sana neler öğrettiğini hiç düşündün mü?
Belki bir satır kod yazdın, belki sadece pencereye baktın…
Ama o an sana ne fısıldadıysa, yorumlara yaz.
Belki sessizliğimizde ortak bir ses vardır.
Bu yazı, bir önceki
👉 Dijital Gürültü İçinde Sessiz İlerleyiş
ve
👉 Bir Geliştiricinin Sessiz Günü
yazılarımın bir devamı olarak düşünülebilir.
Sessizlikte geçen günler, aslında geleceğe atılan en sağlam adımlardır.
Mustafa Sait’in Günlüğü 