Mustafa Sait’in Günlüğü

Blog

  • Sustum, Yandım, Gittim… Ama Güçlü Döndüm

    Sustum, Yandım, Gittim… Ama Güçlü Döndüm

    Herkese Bahar Aynı Anda Gelmez

    Hayat herkese adil davranmaz.

    Bazılarına erken bahar gelirken, bazılarına uzun kışlar düşer.

    Ben o kışlarda yürüyenlerdenim.

    Sessizliğin İçindeki Gücü Keşfetmek

    Konuşmam gereken yerde sustum.

    Kimseyi kırmamak adına içime attım.

    Sessizlikte boğuldum belki ama…

    O sessizlikte kendimi dinlemeyi öğrendim.

    Kırıldım Ama Dağılmadım

    En yakınlarımın kelimeleriyle, en beklenmedik anlarda kırıldım.

    Ama içimde hâlâ toparlanacak bir umut vardı.

    Yavaş gittim, evet…

    Ama asla geri dönmedim.

    Çünkü bazen hayat, bir yarış değil; bir direnç meselesidir.

    Yavaş Yavaş Güçlendim

    Her adımda kendime biraz daha yaklaştım.

    Sustukça derinleştim, kırıldıkça güçlendim, gittikçe büyüdüm.

    Yavaş ama bilinçli adımlar, beni buraya getirdi.

    Ve şimdi buradayım.

    Kendimle barışık, geçmişiyle kavgalı ama geleceğe umutla bakan biri olarak.

    Zor Zamanlardan Geçenlere…

    Bu yazı sana da gelsin.

    Eğer şu an zor bir dönemden geçiyorsan, bil ki yalnız değilsin.

    Kırılmış olabilirsin, ama dağılmak zorunda değilsin.

    Yavaş gidiyor olabilirsin, ama vazgeçmek zorunda değilsin.

    Hayat bazen sadece yürümeye devam edenleri ödüllendirir.

    Yavaş git, ama devam et.

    Kırıl, ama güzelleş.

    Sus, ama içinden yükselen sesi sakın susturma.

    Gerçek Güç, Görünmeyen Savaşlarda Saklıdır

    Gerçek güç, görünmeyen savaşlardan sağ çıkanların yüreğinde saklıdır.

    Okura Çağrı:

    Sen hangi yarandan güçlendin?

    Yorumlara yaz, belki bir başkası da senin sözlerinde kendi gücünü bulur.

  • Yavaş Gittim Ama Vazgeçmedim

    Yavaş Gittim Ama Vazgeçmedim

    Herkesin Hızına Yetişmek Zorunda Değilsin

    Bazen çevrendeki herkes hızla ilerliyordur.

    Sen ise daha yavaş yürürsün…

    Ve bu yüzden durduğunu, geri kaldığını sanabilirsin.

    Ama aslında kendi ritmini koruyorsundur.

    Ve bu… çok kıymetlidir.

    Yorulmak İnsanidir, Ama Vazgeçmemek Güçtür

    Belki yoruldun,

    Belki kırıldın,

    Belki “Artık devam edemem” dediğin günler oldu.

    Ama yolun hâlâ orada duruyordu.

    Ve sen – her şeye rağmen – vazgeçmedin.

    Hayat Bir Yarış Değildir

    “Kimseyle yarışmıyorsun… Sadece kendi karanlığından geçip, kendi ışığına ulaşmaya çalışıyorsun.”

    Hızlı olman gerekmez.

    Görünür olman da şart değil.

    Yeter ki yolda kal.

    Çünkü yavaş giden de yol alır.

    Kendine İzin Ver: Yavaşla, Ama Vazgeçme

    Bu yolculukta bazen duraksarsın, bazen yürürsün.

    Ama hiçbir zaman tamamen bırakmazsın.

    İşte gerçek güç budur.

    Okura Soru

    Peki sen, hangi gün “Artık devam edemem” deyip yine de yoluna devam ettin?

    Yorumlarda paylaş — belki bir başkasına umut olursun.

  • Görünmeyen Emek: Kimsenin Bilmediği Mücadeleler

    Görünmeyen Emek: Kimsenin Bilmediği Mücadeleler

    Bazı savaşlar vardır…

    Ne alkışlanır, ne anlatılır.

    Ama her sabah, yeniden başlamak için verilir.

    Gün gelir, o savaşın adı sadece “devam etmek” olur.

    Kimsenin bilmediği ama senin içini kavuran o mücadele…

    Bir gülümsemeye rağmen bastırdığın gözyaşları…

    Bir “iyiyim” sözünün ardında susturduğun yorgunluk…

    Görünmeden Var Olmak

    Bazen herkes seni güçlü sanır.

    Çünkü ağlamadın.

    Çünkü vazgeçmedin.

    Çünkü sustun…

    Ama sen bilirsin:

    O sessizlik ne büyük bir gürültüdür içeride.

    Sessiz Mücadele de Mücadeledir

    Geceleri kimseye anlatmadan dua etmek…

    Kalbin sıkışırken dışarıda sakin görünmek…

    Yorgunluğunu başkalarına yük etmeden taşımak…

    İşte en büyük zaferlerden bazıları budur.

    Ve bu mücadele, göründüğünden daha değerlidir.

    Çünkü seyircisi olmayan savaşın, sadece yüreği vardır.

    Kendini Onurlandır

    Bugün dur ve şöyle de:

    “Ben fark edilmesem de, elimden gelenin en iyisini yapıyorum.”

    Çünkü görünmeyen emek, en çok senin şefkatini hak eder.

    Senin içsel alkışına, senin takdirine ihtiyacı vardır.

    Okuyucuya Çağrı:

    Peki senin kimsenin bilmediği mücadelen neydi?

    Yorumlara sadece bir kelime bile yazsan, belki başkası kendi sessizliğini duymaya cesaret eder.

    Bugün seni alkışlayan kimse olmayabilir…

    Ama ben buradayım.

    Ve sessizliğini duyuyorum.

  • Tarihi Sessizlikler: Görünmeyen Emekle Yazılan Hikâyeler

    Tarihi Sessizlikler: Görünmeyen Emekle Yazılan Hikâyeler

    Görünmeyen Emekle Yazılan Kaderler

    Tarihe yön veren birçok isim vardır. Ama o isimlerin arkasında kalan, gölgede duran görünmeyen emekleri çoğu zaman kimse fark etmez.

    Bir zaferin ardındaki gece uykusuz kalan strateji kurucusu…

    Bir konuşmanın ardında kelimeleri defalarca düzenleyen gölge bir kalem…

    Bir liderin ardında “ben varım” demeyen ama her zaman orada olan bir eş, bir anne, bir dost…

    Görünmeyen ama belirleyici…

    Rosa Parks sadece otobüste yerinden kalkmadı. Onun sessiz direnişini yıllarca taşıyan, ona destek olan yüzlerce isimsiz kadın vardı.

    Mustafa Kemal Atatürk’ün devrimleri sadece onun kararlılığıyla değil, onu anlayan ve destekleyen öğretmenlerin, fikir insanlarının ve Anadolu’nun sessiz kahramanlarının emeğiyle kalıcı oldu.

    Martin Luther King’in “Bir hayalim var” konuşması bir milyon kişiye ulaştıysa; bu, onunla birlikte yürüyen ama ismi bilinmeyen binlerce insan sayesinde oldu.

    Ve Bugün…

    Bugün sen bir şeyler için çabalıyorsan…

    Kimse bilmese de, görmese de, alkışlamasa da…

    Unutma:

    Tarih, görünen isimlerle değil; görünmeyen emeklerle yazılır.

    Okuyucuya Çağrı:

    Hiç kendini tarihin gölgesinde kalan biri gibi hissettin mi?

    Yaptıkların görünmese de kıymetli olduğunu fark ettiğin bir an oldu mu?

    Yorumlara yaz. Çünkü senin hikâyen, bir gün bir başkasının ilhamı olabilir.

  • Fırtına Öncesi Sessizlik: Bir Cevap Yazısı

    Fırtına Öncesi Sessizlik: Bir Cevap Yazısı

    Bazen Bir Satır, İki Kalbi Birleştirir

    Dün bir yazı okudum.
    Yasemin Kafadar’ın kaleminden dökülen ‘O Sessizliği Çok İyi Bilirim’ başlıklı satırlar, benim ‘Görünmeyen Emek’ yazıma dokunarak bambaşka bir ruhla yeniden can buldu.

    Ama bu sadece bir alıntı değildi…
    Her kelimesi, benim iç sesimle buluşuyor gibiydi.

    Kendi sesiyle, kendi yüreğiyle yeniden yazılmıştı.
    Ve o an fark ettim:

    Bazen bir yazı yazarsın, ama başka biri onu tamamlar.

    Sessizlik Her Zaman Sükûnet Değildir

    “Fırtına öncesi sessizliktir” demişti Yasemin Kafadar…
    Ne kadar da tanıdık, ne kadar da haklı bir tespit.
    Dışarıdan sakin görünen hâllerin ardında, derin mücadeleler saklıdır.

    Ben de biliyorum o sessizliği.
    Kimsenin duymadığı, belki de duymasını istemediğimiz cümlelerin içinde büyüyen fırtınalar…

    Yarım kalmış yazılar, silinmiş satırlar, içten içe atılan ama kimsenin alkışlamadığı adımlar…

    Görünmeyen Emek, Görünmez Değildir

    Yasemin Kafadar’ın kaleminden dökülen o yazı, bana yeniden gösterdi:

    Bir cümle, başka bir yürekte yankı bulduğunda görünür olur.

    Görünmeyen emek, bazen bir başka kalbin aynasında ışığa çıkar.

    Ve bu, bir yazar için en büyük armağandır.

    Sessiz Ama Güçlü Yazılar

    Bu yüzden bu satırları, Yasemin Kafadar’a bir teşekkür olarak yazıyorum.
    Sessizliğin içindeki fırtınayı, o kadar derinden ve zarafetle ifade etmiş ki…

    Bir yazının sadece okunmadığını, hissedildiğini de bana yeniden hatırlattı.

    Okura Davet:

    Senin içindeki sessizlik en son ne zaman bir fırtına taşıdı?

    Yorumlarda paylaş.

    Belki de senin cümlen, bir başka yürekte yankı bulur…

  • Görünmeyen Emek

    Görünmeyen Emek

    Kimseye bir şey göstermediğin ama aslında en çok çabaladığın zamanlar vardır.
    Hiçbir şey üretmiyormuşsun gibi görünür, ama içeride birikiyordur her şey…

    Gün olur sadece bir satır okursun.
    Bir video izler, yarım kalmış bir projeye göz atarsın.
    Kimse “ne yaptın bugün?” diye sorsa, gösterecek bir şeyin yoktur.
    Ama sen bilirsin: içinden bir şey kıpırdamıştır.

    Çünkü görünmeyen emek, en derin inşadır.

    O satır kodu anlamaya çalışırken geçirdiğin sessiz dakikalar…
    Kapatıp açtığın sayfalar…
    Yarım bıraktığın ama vazgeçmediğin fikirler…
    Hepsi bir tohum gibi içindedir.

    Ve biliyor musun?

    O tohumlar sessizlikte büyür.

    Görünmediğin zamanlarda da ilerliyorsun.
    Dışarıdan fark edilmese de sen, içerden dönüşüyorsun.

    Her “boş gün” aslında kendine yaklaştığın bir gündür.

    Ve bazen hiçbir şey yapmadığın günler, en çok şeyin hazırlandığı günlerdir.

    💬 Soru ile bitiş:

    Senin görünmeyen ama içten içe seni büyüten çaban ne?

    Yoruma yazarsan birlikte görünür kılalım.

  • Bugün Bir Şey Değiştir: Küçük Adımlarla Büyük Dönüşümleri Başlat

    Bugün Bir Şey Değiştir: Küçük Adımlarla Büyük Dönüşümleri Başlat

    Bugün de Aynı Geçti Deme

    Bazen içimizden şöyle geçiririz:

    “Bugün de diğerleri gibi…”

    Ama farkında olmadan o tekrarın içinde kendimizi unutmaya başlarız.

    Oysa değişim,

    ne büyük planlar ister

    ne mükemmel anlar.

    Bazen sadece bir karar yeter.

    Bir cümle, bir nefes, bir adım…

    Küçük Değişim, Büyük Başlangıç

    Bugün sadece 5 dakika erken kalk.

    Bir pencere aç, bir sokak boyunca yürü.

    Çalışma masasını düzenle.

    Bir satır kod yaz,

    bir sayfa kitap oku,

    ya da kalbine dokunan bir yazıya başla.

    Çünkü küçük olan, zamanla

    yönü değiştiren fırtına olabilir.

    Değişim, Dışarıda Değil — İçinde

    Sen kendine “Ben değişiyorum” dediğinde,

    Hayat da sana göre yeniden şekil alır.

    Beklemek, zamanı tüketir.

    Ama harekete geçmek, zamanı seninle yürütür.

    Mükemmeli Bekleme

    Başlamak için “mükemmel zamanı” bekleme.

    Çünkü başladığın anda zaman zaten mükemmel olur.

    Bugün, ertelediğin o “yarın” olabilir.

    Ve belki de o “bir gün“, tam olarak bu gündür.

    Güç Sessizce Bekliyor

    Unutma:

    Bazen tek bir küçük değişiklik, gelecekteki en güçlü hâline açılan kapıdır.

    Okura Çağrı:

    Peki sen bugün neyi değiştirmek istiyorsun?

    Bir satırla bile olsa, yorumlara yaz.

    Birlikte görünür hâle getirelim o sessiz dönüşümü.

  • Bir Adım At, Gerisi Gelir

    Bir Adım At, Gerisi Gelir

    Kalem Senin Elinde

    Hayal kurmak kolaydır.

    Bir an gözlerini kaparsın, başka bir hayat belirir zihninde.

    Daha huzurlu, daha cesur, daha sen gibi bir hayat…

    Ama bazı insanlar sadece hayal etmez.

    Onlar, düşse bile yeniden ayağa kalkar.

    Yara alsalar da yürümeye devam eder.

    İşte sen de onlardansın.

    Bunu bil, çünkü yüreğinde hâlâ kıpırdayan bir umut var.

    Bir Savaşçının Sessizliği

    Sana “dur” diyen çok olacak.

    İç sesin bile bazen korkuyla konuşacak:

    “Geç kaldın…”

    “Yapamazsın…”

    “Zaten herkes senden önde…”

    Ama o sesin içinden başka bir ses yükselecek:

    “Denemeye değer.”

    İşte bu sesi susturma.

    Çünkü sen sadece bilen biri değil, başlayan birisin.

    Hikâyen Daha Yazılmadı

    En güzel tarafı da bu:

    Yolun nereye çıkacağını kimse bilmiyor.

    Sen bile.

    Ama biliyor musun?

    Bu belirsizlik, yolda olmanın en büyüleyici hâlidir.

    Çünkü hikâyen henüz yazılmadı.

    Ve kalem hâlâ senin elinde.

    Ne Yapmalı?

    Yapmak istiyorsan: Yap.

    Bilmiyorsan: Öğren.

    Yorulduysan: Dinlen.

    Ama… ne olur vazgeçme.

    Çünkü bu dünyada sadece bilenler değil, başlayanlar kazanır.

    Ve sen başladığında anlayacaksın ki:

    “Aslında… o kadar da geç değilmiş.”

    Son Not:

    Bugün yalnızca bir adım at.

    Bir düşünceyi not al, bir cümle yaz, bir nefeslik umut kur.

    Çünkü her yolculuk,

    küçücük ama kararlı bir adımla başlar.

  • Yavaş İlerlemenin Gücü: Bir Adım Atın

    Yavaş İlerlemenin Gücü: Bir Adım Atın

    Büyük Planlar, Küçük Başlangıçlarla Başlar

    Bazı günler büyük hedeflerle başlarız:

    Yeni projeler, uzun okumalar, saatlerce kod yazmak isteriz.

    Ama sonra hayat araya girer…Yorgunluk, kararsızlık, dikkat dağınıklığı derken, gün hiç fark ettirmeden sona erer.

    Küçük Bir Adım Atmak Her Şeydir

    İşte o zaman kendime hep şunu hatırlatırım:

    “Hiçbir şey yapmamak yerine, bir küçük adım at.”

    Bir satır kod,

    Bir satır yazı,

    Bir kitap sayfası…

    Hatta sadece bir not defteri açmak bile yeter.

    Küçük Ama Etkili Alışkanlıklar Oluştur

    Küçük ilerlemeler görünmez gibi dursa da birikir.

    Ve biriken her şey, seni olduğun yerden alıp gideceğin yere doğru taşır.

    Bugün sadece 5 dakikan mı var?

    O hâlde o 5 dakikayı kendin için değerlendir.

    Çünkü hiçbir şey yapmamaktan daha kıymetlidir.

    Hızlı Olmak Zorunda Değilsin – Ama Durmamak Zorundasın

    “Hızlı gitmek zorunda değilsin. durmak yok.”

    Bir küçük adım:

    Yeni bir alışkanlık başlatır,

    Bir zincir kurar,

    Ve seni hayalindeki versiyona yaklaştırır.

    📌 Okura Çağrı

    Bugün senin küçük adımın ne olacak?

    Yorumlarda paylaş.

    Belki de senin 5 dakikalık çaban, bir başkasına ilham olur.

  • Bir Satırla Başlayan Yolculuk: Blog Yazmaya Başlamak

    Bir Satırla Başlayan Yolculuk: Blog Yazmaya Başlamak

    Her Yol Bir Adımla Başlar

    Bugün fark ettim ki…

    Bazen sadece bir tuşa basmak, insanın içini titretebilir.

    Küçük bir başlangıç gibi görünür dışarıdan — ama içten içe bir dağın yerinden oynamasıdır.

    Bir satır yazmak, aslında kendine doğru atılmış sessiz bir adımdır.

    Mükemmel Değil, Gerçek Olmak Yeter

    Yıllardır yalnızca içimde konuşuyordum.

    Sözcüklerimi hep kendime sakladım.

    Ama artık anladım:

    Yazmak, sadece anlatmak değil; dokunmaktır.

    Kendine, bir başkasına, hayata…

    Bu yüzden mükemmel olmayı değil, samimi olmayı seçtim.

    Ve satırlarım dua gibi döküldü içimden.

    Bu Blog: Bir Başlangıcın Sesi

    Belki cümlelerim sade,

    Belki henüz kimse okumadı bile…Ama bu blog benim için bir sonuç değil, yolun ta kendisi.

    Bugün ilk defa yüksek sesle yürümeye başladım.

    Ve bu sessiz yürüyüş, bana ait bir zafer.

    Belki Senin de İçinde Bir Cümle Vardır

    Belki bir düşün, bir his, bir kelime…Belki hâlâ bekliyordur yazılmayı.

    İşte tam burası olabilir o başlangıç noktası.

    Çünkü bazen sadece bir cümle, yıllardır susturulmuş bir sesi özgür bırakır.

    Okura Çağrı:

    Senin yolculuğun nerede başladı?Belki sadece bir satırla…

    Yorumlara yaz. Belki senin sesin, başka bir kalbin cesareti olur.