Mustafa Sait’in Günlüğü

Kategori: içsel yolculuk

  • En Sevdiğim 5 Meyve: Bir Şükür Yolculuğu

    En Sevdiğim 5 Meyve: Bir Şükür Yolculuğu

    Meyveler…

    Rabbimizin kudretini, sanatını ve merhametini her lokmasında hissettiren mucizeler. Her biri ayrı bir koku, ayrı bir tat, ayrı bir rahmet. Doğanın içine serpiştirilmiş ilahi ikramlar gibi…Benim için meyveler sadece gıdadan ibaret değil. Onlar; şükürle yenilen bir nimet, sabırla beklenen bir mevsim, ve bazen sadece gözyaşıyla ıslanmış bir dualık andır. Çünkü Yaradan neyi yaratmışsa, güzeldir. Ben de yaradılanı, Yaradan’dan ötürü severim. Bu yüzden tüm meyveleri severim. Ama bazıları var ki, hem kalbime hem de tarihimize daha derin kökler salmış…İşte en sevdiğim 5 meyve ve onların bende uyandırdığı manalar:

    1. Hurma

    Peygamber Efendimizin (s.a.v) en çok sevdiği meyvelerden biri…Hurmanın gölgesinde doğmuş, hurmayla iftar etmiş bir ümmetiz. O, sadece bir meyve değil; sabırdır, berekettir, sade hayatın şifasıdır. Hurma, Medine’nin suskun gecelerinde yankılanan dua gibidir.

    2. Nar

    Kur’an’da zikredilen bir meyve…Nar, dışı sert ama içi incelikli bir sırdır. Tıpkı insan kalbi gibi; açmadan ne olduğunu bilemezsin. Her tanesi, sayısız nimetin habercisidir. Rabbim her tanesini bir rahmetle yaratmış olmalı ki, her yudumda huzurla dolar kalbim.

    3. Üzüm

    Asma dallarında süzülen güneşin hediyesi gibi…Üzüm, hem tatlı hem hüzünlü bir meyvedir. Belki de Hz. Nuh’un gemisinden beri taşıdığı yolculuk hikâyesindendir. Efendimizin de sevdiği bu meyve, bazen sabah kahvaltısında şifadır, bazen üzüm suyu olarak sünnettir.

    4. İncir

    “İncire ve zeytine andolsun…”Bizzat Kur’an’ın yemin ettiği bir meyve…İncir, narin görünse de derin mânâlara gebedir. Her lokmasında hem dünya lezzeti hem de ahiret daveti saklıdır. Bazen bir yaprak, bazen bir dua gibi gelir insana.

    5. Elma

    Adem’den beri insanın hayatına değen bir meyve…Belki cenneti hatırlattığı için, belki çocukluğumdan beri elimden düşmediği için… Elma, sade ama sadık bir dost gibidir. Her mevsim hatırlatır: “Nimetin kaynağına bak, unutma.”

    Bu meyveler benim hayatımda sadece tat değil, bir hatırlatma oldu hep:

    Yaşadığım her gün, yediğim her lokma, aldığım her nefes; ilahi bir lütuf.Ve ne zaman bir meyve yesem, içimden şu dua süzülür:

    “Allah’ım, hem dünyada hem ahirette, nimetinin şükrünü eda edenlerden eyle bizi. Resûl’ünün sevdiği meyveleri sevdiren Sen, onun ahlâkını da sevdir bize…”

  • The Quiet Strength of Becoming Whole

    The Quiet Strength of Becoming Whole

    Sometimes, we think healing should be loud — a celebration, a moment of grand change. But healing is often softer than we expect. It is found in the spaces between breaths, in the quiet moments when we decide to stay. It is in the acceptance of our brokenness, knowing it doesn’t diminish our worth — but makes us more human.

    The Art of Returning to Yourself

    We often look for healing in external solutions, in quick fixes. But true healing is an internal process, one that doesn’t demand perfection. It asks for presence. It asks for grace. It asks for a willingness to feel even when it feels like too much. To sit with yourself, even when you’re afraid of what you might find.

    You Are Allowed to Be a Work in Progress

    You don’t need to have it all figured out. You don’t need to rush to the finish line. Sometimes, progress looks like standing still. Sometimes, it is enough to take one step — no matter how small.

    It’s okay to grow slowly. It’s okay to falter. You are not behind. You are simply learning to breathe in your own rhythm.

    Embrace the Unfolding

    Healing isn’t always linear. There are days when you feel whole. And there are days when you feel broken. Both are part of the journey.

    The key is not to rush the process. Healing doesn’t have deadlines. You are not racing against time. You are simply becoming, one quiet moment at a time.

    Your Pace is Your Power

    There is strength in slowness. There is power in patience. By choosing to move at your own pace, you reclaim control over your journey. You stop comparing your progress to others, and you begin to honor your unique path.

    There is no wrong way to heal. There is no wrong way to grow. You are doing it perfectly — in your own time, in your own way.

    A Gentle Invitation

    As you navigate this path of healing, remember this:

    It is okay to rest.

    It is okay to be gentle with yourself. You are worthy of softness, worthy of care, worthy of time. Let yourself unfold at your own pace.

    A Final Thought:

    What part of your heart are you learning to hold gently today?

    Sometimes, the only thing we need is the willingness to soften — to feel, to heal, and to embrace the unfolding process.

    Let this be your reminder:

    You are enough, just as you are.

  • Writing from the Heart

    Writing from the Heart

    Writing Just to Write: The Most Honest Form of Expression

    Today, I simply wanted to write. Not for likes, not for approval, not for shares. I didn’t care if anyone would read it.

    It was just me… and my pen. Only my heart spoke.

    And in that silence, I finally understood:

    True writing isn’t meant to be read. It’s meant to be felt.

    The Moment the Pen Became a Mirror

    Was it too short? Too plain? Was something missing? I didn’t worry about that.

    Because this time, I wasn’t writing a piece —

    I was writing myself.

    Every word became a mirror. And sometimes, when you look into a mirror, you don’t want perfection. You want truth.

    So today, I chose to be honest. To just… show up as I am.

    Unpolished but Real

    Even the words that get no applause — they matter. They speak what is unseen, unheard. They are raw, simple, sincere. And that’s what makes them beautiful.

    For the first time, I whispered to myself:

    “Even if no one reads it… I wrote because something inside me needed to speak.”

    And maybe, just maybe, this was the most free I’ve ever felt while writing.

    Writing Without an Audience

    When was the last time you wrotejust because it felt right?

    No likes.

    No validation.

    No pressure.

    Just you — and the need to let something out.

    In that moment,

    the truest version of your voice begins to appear.

    A Gentle Question to You:

    What was your most honest piece of writing?

    Drop it in the comments — because someone out there might read your words

    and finally feel less alone.

  • Learning to Dance with Fear

    Learning to Dance with Fear

    — When Everything Feels Like It’s Falling Apart —

    There are moments when…everything feels like it’s unraveling.

    Your efforts seem invisible. Your voice echoes into silence. Even your inner voice feels… missing.

    And in that quiet, trembling moment, you whisper:

    “Maybe I won’t make it through this.”

    But listen closely…

    That is exactly when the shift begins.

    That flicker in the dark —

    it’s not weakness.

    It’s your light, trying to rise.

    Fear Is Not Failure — It’s Proof You’re Still Alive

    Feeling afraid doesn’t make you weak. It makes you human. Courage isn’t the absence of fear —It’s moving through it, one breath at a time.

    Fear may cast its shadow, but as you keep walking, that shadow shrinks.

    Because the only thing that breaks darkness

    is the small, persistent whisper from within:

    “I can keep going.”

    Obstacles Are Not Walls — They’re Steps

    The struggle isn’t here to stop you. It’s here to shape you.

    Sometimes you hit a wall — but what if that wall is just your first step upward?

    Don’t fear falling. Fear staying down.

    Because every time you rise, you are reborn.

    Don’t Look Back — Look Inward

    When it feels like you’re not moving forward,

    maybe the journey is not outward. Maybe it’s inward.

    If you define yourself by others’ approval, you’ll be lost in the first storm.

    But when your worth is rooted in your own heart, you become unshakeable.

    Ask yourself gently, today:

    “Do I truly love myself? Can I accept myself as I am?”

    And if you sit in silence for a moment… you might realize the answer was always there.

    This Is Not a Coincidence — This Is a Sign

    You didn’t find these words by accident.

    Maybe you’re standing at the edge of letting go.

    Maybe you’re searching for a sign.

    Maybe you’re just tired.

    This — is your sign.

    And if I could whisper one thing into your heart right now, it would be:

    Don’t give up.

    Because the darkest placesare where the brightest lights are born.

    Leave just one word in the comments:

    “I’m still going.”

    That one word might be the light someone else needs to see.

    And never forget — a single sentence can bring someone back to life.

    📬 If this spoke to your heart, maybe my next letter will too.

    Subscribe to my blog — let’s grow together.

  • The Silent Architecture of Healing

    The Silent Architecture of Healing

    Not every healing feels like triumph. Sometimes it feels like emptiness making space for something new. Like silence after a storm — unsure, but sacred.

    You don’t have to smile while you rebuild. You don’t have to explain the debris you’re sweeping away. You only have to show up, even if you come quietly.

    Tiny Victories Count

    Waking up without bitterness.

    Saying “no” without guilt.

    Breathing through the panic instead of running from it.

    Choosing rest without calling it weakness.

    These are the quiet wins no one claps for — but they build the strongest foundations.

    There Is No Deadline For Wholeness

    You are not late. You are not slow. You are not lost.

    You are unfolding in a rhythm that matches your own breath. Some seasons call for wild bloom. Others ask for stillness beneath the soil.

    Both are sacred.

    Let Softness Lead

    Soft doesn’t mean fragile. Soft means kind. Soft means choosing peace when you could choose punishment. Soft means treating yourself like someone who matters — deeply, daily.

    Let softness lead you back to yourself.

    A Gentle Prompt to End With:

    What does gentleness mean to you today?

    Write it. Whisper it. Or simply feel it — and let that be enough.

  • The Work No One Sees — But That Changes Everything

    The Work No One Sees — But That Changes Everything

    There’s a spark inside you. It might not look like progress. It might not be visible on the surface. But it’s there — a subtle movement, a deep stirring that refuses to stop.

    This… is the power of unseen effort. Every morning you whisper,

    “I’ll try again today.”

    That small act — done in silence, without applause — is slowly shaping the future version of you.

    Every Great Story Starts in Silence

    Think of the poet. The artist. The inventor.

    All began with messy sketches, uncertain thoughts, quiet inner voices no one could understand yet.

    But they kept going. Not because they were sure — but because they carried something called potential.

    And you carry that too.

    “Empty” Nights Are Not Empty at All

    That moment you collapse into bed, tired, confused, unseen…

    It’s not failure.

    It’s growth in disguise.

    Your quiet nights are incubating ideas, emotions, healing you will one day draw upon.

    These aren’t empty seasons — they are your soul’s rehearsal space.

    The Pebble in the Ocean — Small, but Irreplaceable

    That short journal entry. That blurry photo. That two-line idea for a story. The code you typed for only five minutes.

    Tiny acts? Maybe. But together, they are the foundation beneath the visible structure.

    The time will come when your “small” becomes undeniable.

    So Here’s a Gentle Invitation:

    Pause. Ask yourself:

    What idea visited your heart today but was immediately dismissed?

    Where did you say, “Not now… I don’t have time,” but something still lingered?

    What thought keeps returning — not to haunt you, but to prepare you?

    If you feel something stir now… listen. Start small. A sentence. A sketch. A 10-minute pocket of stillness.

    Let it begin quietly — and then, let it speak.

    A Whisper From the Heart

    The nightingale doesn’t only sing — it leaves behind the kind of silence that changes the dark.

    What’s “unseen” is not worthless — it’s just the root of everything real.

    Let’s make a soft vow together: Even if no one sees it yet, even if no one claps, we will honor the work growing inside us.

    Trust the pulse in your heart. That’s where it all begins.

    If you feel called to share…

    What’s your small beginning?

    What quiet idea has been pulling you gently forward?

    Maybe what starts today… will shine tomorrow.

    📬 Let’s Keep Going, Gently

    If this piece found a quiet corner of your heart, I’d love to meet you again in the next one.

    Subscribe to my blog here. Let’s honor the journey, even the parts no one else sees.

  • The Power of Being With Myself: Growing in Silence

    The Power of Being With Myself: Growing in Silence

    When the Spark Is Just a Whisper

    Sometimes, a beginning isn’t loud. It’s just a flicker — a tiny movement inside. But the steps that follow that flicker? They can lead you somewhere completely new.

    Silence Wasn’t Emptiness — It Was Where I Finally Heard Myself

    Since I began turning inward, I realized something that changed me:

    Silence isn’t absence. It’s not a void.

    It’s the place where I finally heard myself clearly.

    Where I could listen to my own breath, my buried thoughts, my unfiltered truth.

    The More I Quieted the Noise Inside, the More I Heard My True Voice

    At first, it was hard… To be alone. To face what I had buried. To sit with memories I tried to outrun.

    But slowly, I understood:

    Running is easy. Staying is strength.

    Being with myself felt like meeting me again. Instead of fighting my thoughts, I began to watch them —and in that silence, I found a small light:

    Me. The real me.

    Turning Inward Is Not Escape — It’s Transformation

    It may look like you’re turning away from the world… But you’re not running.

    You’re returning. Finding your direction again.

    Maybe the world didn’t change —but you did.

    Now you have choices, not just reactions. Now you move from clarity, not chaos.

    It Takes Courage to Stay With Yourself

    Anyone can smile in a crowd. But can you feel peace when you’re alone with your own thoughts?

    Maybe as you read this, you’re walking through a season of quiet loneliness. But don’t forget:

    Loneliness doesn’t mean you’re missing something. It might just mean you’re being called back to yourself.

    A Reflection for You

    When was the last time you sat only with yourself — no noise, no distraction?

    What came up in that silence?

    Write it. Share it. Let it breathe.

    Because this journey? It grows when it’s shared.

    📬 If this spoke to something quiet but true inside you… Subscribe to my blog. Let’s keep walking — gently, and together.

  • Kalbin Geceyle Konuştuğu Yer

    Kalbin Geceyle Konuştuğu Yer

    – İç Sessizliğin Yankılandığı Anlar –

    Geceyle Konuşan Kalpler Vardır

    Bazen dış dünya susar… Ama içeride bir şey kıpırdar. Ses değil belki, ama bir his… Bir düşünce, bir cümle gibi içinden sızar:

    “Ben hâlâ buradayım.”

    Ve o cümle, belki gün boyunca susturduğun duyguların dilidir.

    Geceye Sığan Dönüşümler

    Gece sadece uyumak için değildir. Bazı geceler, kendinle yeniden tanışmak için gelir.

    Bir satır yazarsın, bir nefes alırsın, bir anlık fark ediş yaşarsın.

    Ve o küçücük an, sessiz bir devrime dönüşür içinde.

    Sessizlikte Duyanlar Daha Derin Yaşar

    Gündüzün gürültüsünde her şey net görünür. Ama gece… Asıl derinlik gece gelir. Çünkü kalbin, ancak sessizken sesini bulur.

    Karanlıktan korkma. Çünkü orada parlayan şey sensin.

    Yazmak, Karanlıkta Büyüyen Bir Umuttur

    Yazdığın her kelime, belki de karanlığa attığın bir ışıktır. Sen farkında bile olmadan, bir başkasının yolunu aydınlatırsın.

    Yani bazen yazmak; kendi içini değil, bir başkasının sessizliğini de iyileştirir.

    Okuyucuya Çağrı

    Bu gece ne fısıldadı sana kalbin? Bir cümleyle bile olsa paylaş —çünkü belki senin satırın, bir başkasının sabahına umut olur.

    Ve unutma: Gece sessiz olabilir, ama içinde konuşacak çok şey var.

  • İyileşmenin Sessiz Mimarisi

    İyileşmenin Sessiz Mimarisi

    Her iyileşme bir zafer gibi hissettirmez. Bazen yeni bir şeye yer açan boşluk gibi gelir. Fırtına sonrası sessizlik gibi — belirsiz ama kutsal.

    Yeniden inşa ederken gülümsemek zorunda değilsin. Temizlediğin enkazı açıklamak zorunda da değilsin. Sadece orada olman yeterli. Sessizce bile olsa.

    Küçük Zaferler de Zaferdir

    Günü kin tutmadan açmak…

    Suçluluk duymadan “hayır” diyebilmek…

    Kaçmak yerine panikle birlikte nefes alabilmek…

    Dinlenmeyi zayıflık değil ihtiyaç olarak görmek…

    Kimsenin alkışlamadığı bu sessiz zaferler,

    En sağlam temelleri oluşturur.

    Bütün Olmak İçin Bir Son Tarih Yok

    Geç kalmadın. Yavaş değilsin. Kayıp da değilsin.

    Nefesinle uyumlu bir ritimde açılıyorsun. Bazı mevsimler taşkın bir çiçeklenmeyi çağırır. Bazılarıysa toprağın altında sessiz kalmayı…

    İkisi de kutsaldır.

    Bırak Naziklik Yolu Açsın

    Nazik olmak kırılgan olmak değildir. Nazik olmak, şefkatli olmak demektir. Ceza vermek yerine huzuru seçmektir. Kendini her gün, derinden değerli biri gibi davranarak hatırlamaktır.

    Bırak naziklik seni sana geri getirsin.

    Nazik Bir Soru:

    Bugün senin için naziklik ne anlama geliyor?

    Bir kelimeyle yaz. Bir fısıltıyla söyle. Ya da sadece hisset… Ve bunun yeterli olduğunu bil.

    Sen en son ne zaman kendine yumuşak davrandın? Yoruma bir kelimeyle yazman bile iyileşmeye kapı aralayabilir.

  • Bütün Olmanın Sessiz Gücü

    Bütün Olmanın Sessiz Gücü

    Bazen iyileşmenin gürültülü olması gerektiğini düşünürüz — büyük bir kutlama, büyük bir değişim anı. Ama iyileşmek, beklediğimizden daha yumuşaktır. Nefeslerin arasındaki boşluklarda bulunur, kalmaya karar verdiğimiz sessiz anlarda. Kırıklığımızı kabul etmek de vardır, bunun değersizleştirmediğini, ama bizi daha insan kıldığını bilmek de.

    Kendine Dönmenin Sanatı

    Çoğu zaman iyileşmeyi dışsal çözümlerde, hızlıca düzeltmelerde ararız. Ama gerçek iyileşme içsel bir süreçtir, mükemmeliyet talep etmez. O, varlık ister. O, zarafet ister. O, fazla geldiğinde bile hissetmeye istekli olmayı ister. Korksan da, bulacağından korksan da, kendinle oturmak.

    Bir İşin Proje Olmasına İzin Ver

    Her şeyi çözmek zorunda değilsin. Bitirme çizgisine koşmak zorunda değilsin. Bazen ilerleme, bir yerde durmak gibi görünür. Bazen, sadece bir adım atmak yeterlidir — ne kadar küçük olursa olsun.

    Yavaş büyümek de normaldir. Hata yapmak da normaldir. Geri kalmış değilsin. Sadece kendi ritminde nefes almayı öğreniyorsun.

    Açılmayı Kucakla

    İyileşme her zaman doğrusal değildir. Bazen bütün hissedersin. Bazen de kırılmış hissedersin. Her ikisi de yolculuğunun bir parçasıdır.

    Önemli olan süreci aceleye getirmemek. İyileşmenin bir son tarihi yoktur. Zamanla yarışmıyorsun. Sadece, bir sessiz anla, bir adım bir adım oluyorsun.

    Hızın Senin Gücündür

    Yavaşlıkta güç vardır. Sabırda güç vardır. Kendi hızında hareket etmeyi seçerek, yolculuğun üzerinde yeniden kontrolü ele alırsın. Başka insanların ilerlemesiyle karşılaştırmayı bırakırsın ve kendi benzersiz yolunu onurlandırmaya başlarsın.

    Yanlış bir iyileşme yolu yoktur. Yanlış bir büyüme yolu yoktur. Bunu mükemmel bir şekilde yapıyorsun — kendi zamanında, kendi yolunda.

    Nazik Bir Davet

    Bu iyileşme yolculuğunda, şunu unutma:

    Dinlenmekte bir sakınca yoktur. Kendine nazik olmakta bir sakınca yoktur. Yumuşaklığa, bakıma, zamana değer olduğunu hatırlamalısın. Kendi hızında açılmana izin ver.

    Son Bir Düşünce:

    Bugün, kalbinin hangi parçasını nazikçe tutmayı öğreniyorsun?

    Bazen ihtiyacımız olan tek şey, yumuşama isteğidir — hissetmek, iyileşmek ve açılma sürecini kucaklamaktır. Bunu hatırlatman yeterli olacaktır:

    Sen, olduğun gibi yeterlisin.