Kimseye bir şey göstermediğin ama aslında en çok çabaladığın zamanlar vardır.
Hiçbir şey üretmiyormuşsun gibi görünür, ama içeride birikiyordur her şey…
Gün olur sadece bir satır okursun.
Bir video izler, yarım kalmış bir projeye göz atarsın.
Kimse “ne yaptın bugün?” diye sorsa, gösterecek bir şeyin yoktur.
Ama sen bilirsin: içinden bir şey kıpırdamıştır.
Çünkü görünmeyen emek, en derin inşadır.
O satır kodu anlamaya çalışırken geçirdiğin sessiz dakikalar…
Kapatıp açtığın sayfalar…
Yarım bıraktığın ama vazgeçmediğin fikirler…
Hepsi bir tohum gibi içindedir.
Ve biliyor musun?
O tohumlar sessizlikte büyür.
Görünmediğin zamanlarda da ilerliyorsun.
Dışarıdan fark edilmese de sen, içerden dönüşüyorsun.
Her “boş gün” aslında kendine yaklaştığın bir gündür.
Ve bazen hiçbir şey yapmadığın günler, en çok şeyin hazırlandığı günlerdir.
💬 Soru ile bitiş:
Senin görünmeyen ama içten içe seni büyüten çaban ne?
Yoruma yazarsan birlikte görünür kılalım.
Mustafa Sait’in Günlüğü 
Yorum bırakın