Bir sabah kendime şöyle dedim:
“Zamanı kaçırdın diye düşündüğün her şey, aslında hâlâ seni bekliyor olabilir.”
Öğrenmenin yaşı yok. Ama belki de en önemli şey, yeniden inanmayı öğrenmek.
İnsanın kendine güveni kırıldığında, en zor ders bu oluyor:
“Ben yine de öğrenebilirim.”
Ben bunu öğrendim.
Yavaşça. Küçük küçük.
Bazen bir kitap cümlesinde, bazen sabah kahvemi içerken kulağıma çalınan bir podcastte.
Bir gün, öğrenmeye dair o eski heyecanı içimde yeniden hissettim. Yalnızca yeni bilgiler değil…
Yeni bir bakış açısı, yeni bir kendim öğreniyordum.
“Geç kaldım.”
“Zamanım yok.”
“Artık kafam almıyor.”
Bu cümleler hep iç sesimin bahanesiydi. Ama kalbim başka bir şey fısıldıyordu:
“Belki şimdi tam zamanıdır.”
Çünkü Öğrenmek Sadece Bilgi Değil
Öğrenmek; yeniden umut etmektir. Bir beceri kazandığında, kendine şöyle diyebilmek:
“Bunu da yapabildim. Demek ki devam edebilirim.”
Sana da Tanıdık Geldi mi?
Sen de kendine “Artık çok geç” dediğin oldu mu?
Yeniden başlamak istedin ama nereden başlayacağını bilemediğin?
O zaman bu yazı senin içindir.
Bu yolculukta yalnız olmadığını bilmeni isterim.
📬 Eğer bu satırlar sana iyi geldiyse, belki bir sonraki yazım sana daha da iyi gelir. Bloguma abone ol, birlikte büyüyelim.
Mustafa Sait’in Günlüğü 
Yorum bırakın